#1 2019-10-14 15:40:44

Mr3300

Administrator

Dołączył: 2019-10-14

Liczba postów: 76

CAMINO GALLO - Drakon Bard - Wienzu

Wkrótce

Camino Gallo

Administrator

Dołączył: 2019-10-15

Liczba postów: 13

Odp: CAMINO GALLO - Drakon Bard - Wienzu

KATA POSTACI

Ostatnio edytowany przez Camino Gallo (2019-10-15 09:32:40)

Mr3300

Administrator

Dołączył: 2019-10-14

Liczba postów: 76

Odp: CAMINO GALLO - Drakon Bard - Wienzu

"KOLEGIUM MĘSTWA"

Camino nie pamiętał by kiedyś miał wątpliwości związane ze swoimi wyborami, czy z tym jaki żywot prowadził - "taki jest porządek rzeczy", powtarzał, gdy ktoś pytał go o zdanie. Historia od zawsze była jedyną prawdą jaką znał, bez koloru, bez uczuć, konieczna nauka, bez której Drakonowie nie mogli się obyć ... jeśli chcieli trwać jako lud.

Do dziś nie miał wątpliwości... ten dzień jednak zachwiał jego wszystkimi fundamentami. Pochodzenie Drakonów opisane przez elfiego maga odkryło coś czego Camino nigdy nie zakładał... - "czy byliśmy tylko nie udanym eksperymentem? Nie udanym projektem w wojnie starszych ras ? Czy wygnanie Rezmir nie jest w takim wypadku hipokryzją ?"

Dręczącego go pytania nie pozwalały mu spocząć, dlatego wił się po bibliotece niczym zły duch, coraz bardziej zdenerwowany, gdy tylko mijał medytującego Umerisa... W końcu zaczął czytać... cokolwiek byle zabić czas... Zabierał dowolną książkę po czym odkładał na miejsce zmęczony samym tematem. Wciąż jednak nie przestawał próbować, znaleźć coś co może ukoić jego zmysły... W końcu w jego ręce wpadł tytuł, którego nigdy by nawet nie przeczytał, zakładając że jest to strata czasu.

"Złote Serca, Srebrne Usta i Żelazna Wola" - Gdy jego ręce trafiła to opasłe tomiszcze, wpierw parsknął śmiechem a potem przekartkował kilka stron, które porwały go bez reszty. Gdybyście dzisiaj zapytali Camino o tą księgę, pewnie miał by na to jakąś smukłą odpowiedź, wtedy jednak pierwszy raz od bardzo długiego czasu, stary Drakon poczuł się znów młody.
Księga traktowała o Bohaterach, tych o których do dzisiaj krążą legendy oraz o tych których historia dla swej wygody wymazała z annałów. Takich jak :

- Arilyn Księżycowa Klinga – półelfka, córka księżniczki Amnestrii i harfiarza Brana Skorlsuna.
Wychowywana w Everesce, gdzie pod opieką matki dorastała i ćwiczyła swe umiejętności. Mając piętnaście lat przeżyła śmierć matki. Zaopiekował się nią Kymil Nimesin – mistrz fechtunku. Pod jego czujnym okiem Arylin stała się zabójczynią – pracowała głównie dla Harfiarzy. Po matce odziedziczyła księżycowe ostrze – magiczną broń wykutą przez elfy. Będąc bardzo nieprzychylnie nastawiona do magii młoda półelfka nie miała potrzeby odkryć właściwości niebezpiecznego ostrza. Po kilkunastu latach jej harfiarskich przyjaciół zaczęło mordować tajemnicze indywiduum. Arilyn musiała sprzymierzyć się z Danilem Thannem. Po wielu perypetiach poznała prawdę o księżycowym ostrzu, swojej rodzinie i zabójcy Harfiarzy.

Lenteliara Wanaheim - Elfia księżniczka odpowiedzialna za uratowanie granic Cormyru w trakcie wielkiej wojny z Sambią. Zwana "Dziką Magią", zaklinaczka położyła kres inwazji powstałego ponownie państwa Netherillu kładąc podwaliny pod sojusz północnych lordów. Historia głosi, że po wojnie ożeniła się z rolnikiem i na zawsze zniknęła z annałów historii.

Bruenor Battlehammer – przywódca krasnoludów z klanu Battlehammer, a także VIII i X Król Mithrilowej Hali.
Po ucieczce jego klanu przed cieniowym smokiem i armią duergarów – szarych krasnoludów osiadł w Dolinie Lodowego Wichru, tam przygarnął ludzką dziewczynkę, Catti-Brie. W późniejszym okresie do grona jego przyjaciół dołączył halfling Regis, mroczny elf Drizzt Do'Urden oraz barbarzyńca Wulfgar. Zasiada w Radzie Starszych Ligi Srebrnych Marchii, gdzie reprezentuje Mithrilową Halę.
W 1356 RD wraz z towarzyszami Drizztem Do'Urdenem, Wulfgarem i innymi – poprowadził zastępy krasnoludów, barbarzyńców, czarodziejów i łuczników (wielu z Silverymoon i Nesme) przeciwko zamieszkującym Mithrilową Halę duergarom, szarych, złych krasnludów. Odzyskał on w ten sposób siedzibę swojego klanu.

Connor Dunharrow - Jeden z druidów kręgu księżyca wygnanych z puszcz przeznaczonych na budowę okrętów, władając siłami natury zatopił Luskańską flotę. Umęczony i torturowany przez dziesięć dni, został na końcu poćwiartowany i rozesłany we wszystkie części ziem podległych jako przestroga. Jego męczeństwo umocniło siłę północnych kręgów druidzkich i na zawsze uratowało puszczę północy.

Siedem Sióstr – Wszystkie siostry to Wybranki Mystry. Są córkami tropiciela Dornal Silverhand i jego żony Elue, Pani Bramy. Przyszły na świat w latach od 761 do 767 RD. W tym czasie w ciele Elue chroniła się bogini magii Mystra, tak więc siostry są w równym stopniu córkami Pani Bramy jak i bogini. Gdy Elue umarła w 767 roku, Dornal w żalu opuścił rodzinę, a dzieci zostały przekazane w opiekę różnym osobom w całym Faerunie.
Siostry w kolejności od najstarszej to:
Sylune – Zwano ją „Wiedźmą z Cienistej Doliny”. Zginęła broniąc Cienistej Doliny przed atakiem drewnianego smoka. Przetrwała w postaci dobrej zjawy, wciąż troszczącej się o swoich bliskich.
Alustriel Silverhand – potężna czarodziejka i zaklinaczka, władczyni miasta Silverymoon.
Jako Wysoka Lady Silverymoon, Alustriel stara się ochronić mieszkańców miasta i cieszy się ich niezachwianym poparciem. Jej starania polityczne doprowadziły do powstania na Północy Srebrnych Marchii oraz zawiązania tzw. Sojuszu Lordów.
Dove Falconhand – wyróżnia się spośród rodzeństwa tym, że jej magiczne zdolności ustępują biegłości w posługiwaniu się bronią. Zyskała sławę jako Rycerz Myth Drannor. Jest żoną Florina Falconhand z tej samej drużyny.
Storm Silverhand – sławna kobieta bard z Cienistej Doliny. Znana jest jako jedna z przywódczyń Harfiarzy, spędzając mnóstwo czasu na szkoleniu młodych kandydatów do organizacji.
Pozostałe Siostry, to Lareal Silverhand, Simbul i Qilue Veladorn.

Vaxildan i Vexallia - rodzeństwo pół elfów, które było znane z podróży między planarnych. Podobno odwiedzili Fearun kilkukrotnie lecz nie ma na to żadnych namacalnych dowodów poza realcją kilku świadków, twierdzących że rodzeństwo ratując im żywot dokonało wielkich rzeczy.

To co jednak najbardziej przyciąga twe oko to historia Drakona Gygaxa Fenkenkadrabon`a zwanego uczciwym. Historia głosi, że Gygax był nie tylko wielkim wojownikiem i obrońcą swojego ludu ale także najsprawiedliwszym z wojowników jakich nosił ten świat. Również Gygax był jednym z nielicznych złotych Drakonów, co sprawiało że młodzi Drakonowie dołączali do jego szeregów w ilościach jakich świat do tej pory nie widział. Pod koniec jednego z oblężeń Gygax przyjął wyzwanie Elfiego wojownika o wolność i możliwość ucieczki jego pobratymców z oblężenia jakie prowadzili, w którym został zabity. Spisane relacje Drakonów stanowiących jego prywatną gwardię mówią o tym, że ostatnie słowa Gygaxa nim umarł brzmiały - "Dotrzymajcie słowa, wygrał uczciwie".
Dalsza część legendy mówi o tym, że adiutanci Złotego Drakona w obawie przed zbezczeszczeniem zwłok przywódcy, oddelegowali przyboczną straż czterech mosiężnych Drakonów : Hardoneta, Katheranala, Gwenthyleiny i Essonet, by zabrali i ukryli na wieki ciało Gygaxa, tak by nawet jego pobratymcy nie potrafili go znaleźć. Jego przyboczni zabrali ciało tamtego dnia i już nigdy nie wrócili. Jedyne co po nich zostało to przesłany po kilku miesiącach list mówiący - "U jego boku spoczniemy, gdy naszej warty przyjdzie kres".

Nim się zorientował, że noc prawie upłynęła kartki księgi dotarły do drewnianej okładki. "Tak" - pomyślał - "To trzeba przekazywać naszym młodocianym. To, że nie zależnie skąd się wywodzimy, naszym rodowodem jest krew i męstwo naszych pobratymców". Z namaszczeniem owinął księgę w kawałek wyprawionej skóry, który znalazł w bibliotece i spakował wolumen do plecaka.
"Tego nam trzeba" - pomyślał, i wzmocnił uścisk na włóczni wychodząc z czytelni.